........لمس بودنت

در مکتب تو آموختم:

• میشه با کوچیکترین وسایل دنیا هم  خوشحال شد و خندید .
• میشه بعد از صدبار زمین خوردن باز هم بلند شد و برای مدتی که سرپا 
• بودی برای خودت دست بزنی و بخندی.
• میشه تو اوج ناراحتی هم خندید.
• میشه وقتی کسی تو رو ناراحت میکنه  اونو نازش کنی.
• میشه با وسایل پیش پا افتاده مثل در قابلمه بیشتراز وسایل تجملاتی خوشحال بود.
• میشه با صبوری به خواسته های خود رسید.
• میشه مدتی طولانی به تکان برگهای درخت زل زد و با شوق به پرنده های روی درخت نگاه کرد.
• .............

و همچنین فهمیدم:

• هر وقت از دورویی، دروغ، نفاق و نقاب بر چهره داشتن خسته و بیزار شدم، مقابل تو بنشینم و به چهره تو نگاه کنم. تمامی صداقت را خواهم یافت.
• هر وقت از عالم و آدم ناامید شدم، از روزگار خسته و مایوس شدم و از همه چی ناکام، مقابل تو بنشینم و به چهره تو نگاه کنم.امیدی به بلندای ابدیت را خواهم دید.
• هر وقت از ظلم خسته شدم، از ستم از بیرحمی، به چشمهای تو نگاه کنم. در آنها پر از رحم خواهم دید، عطوفت، محبت و لطافت را خواهم دید.
• هر وقت دلتنگ خدا شدم، به چهره تو نگاه کنم که خدا را در آن خواهم دید که تو نمایش زیبای خدایی و چهره تو جلوه خداست.

و برایت از خدا میخواهم:   

در سایه ی پروردگارت شاد زندگی کنی.