......دعای هر روز افطارم

توچه زیبا وچه مهربان که من رابیش ازهمیشه دیدی

وبیش ازهمیشه موردلطف خودت قراردادی ,چراکه من

همیشه معتقدبودم که من هرچهرابخواهم شایددیر

,ولی برایم خواسته ای ,همیشه امیدداشته ام که

قفلبسته درشایدزنگ زده باشد,طناب دور

گردنم  شایدپوسیدهباشدوسیاهچاله اسارتم

شایدشکافی داشتهباشدبرای ورودنور...

به خاطرهمین است که یک دنیای

ناقص راهمیشه بیشترازیک بهشت متعالی می توان

دوست داشت ,چون خواسته توچنین است,ارداه کنی

میدهی ,اراده کنی میگیری,اراده کنی خوشبخت

میکنی,اراده کنی بدبخت ....

حال که اراده کرده ای ودادی !! 

کجا شکرجواب اون همه محبت را به جاآورم ؟!

کجا وباچهزبانی شکرگذاروفورنعمتت باشم ؟!

خدایا ممنونم که ماورای هر نعمتت

دخترم را به من عطا کردی.......